เมื่อเจ้าพนักงานบังคับคดีดำเนินการตามคำสั่งศาลเพื่อยึดทรัพย์สินของลูกหนี้ตามคำพิพากษา เจ้าของบัญชีจะไม่สามารถทำธุรกรรมใดๆ กับบัญชีดังกล่าวได้ 1. สาเหตุของการอายัดบัญชี การอายัดบัญชีธนาคารมักเกิดขึ้นเมื่อลูกหนี้ไม่สามารถชำระหนี้ได้ตามคำพิพากษาเจ้าหนี้จึงมีสิทธิยื่นคำร้องต่อศาลเพื่อขออายัดทรัพย์สินของลูกหนี้ ซึ่งรวมถึงเงินฝากในบัญชีธนาคารโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อนำเงินในบัญชีไปชำระหนี้ให้แก่เจ้าหนี้ ตามพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาความแพ่งพ.ศ. 2535 แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 30) พ.ศ. 2560 มาตรา 294บัญญัติให้เจ้าหนี้ตามคำพิพากษาสามารถขอให้ศาลออกหมายบังคับคดีเพื่อยึด อายัดหรือขายทอดตลาดทรัพย์สินของลูกหนี้ได้ 2. แนวทางการดำเนินการเมื่อบัญชีถูกอายัด ยื่นคำร้องต่อศาล: ในกรณีที่ไม่สามารถตกลงกับเจ้าหนี้ได้ และเห็นว่าการอายัดบัญชีไม่ชอบด้วยกฎหมาย สามารถยื่นคำร้องต่อศาลเพื่อขอให้เพิกถอนคำสั่งอายัด หรือขอให้ปล่อยอายัดบางส่วนได้ เช่น ฎีกาที่ 648/2525 วินิจฉัยว่า "การที่ศาลสั่งอายัดเงินฝากของจำเลยเกินกว่าจำนวนหนี้ที่โจทก์ฟ้อง เป็นการไม่ชอบ จำเลยย่อมมีสิทธิขอให้ปล่อยอายัดเงินฝากส่วนที่เกิน" #ทนายโตน #0945241915

 

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

รูปภาพ
การขายตรงและตลาดขายตรง: บทวิเคราะห์เชิงกฎหมาย การขายตรงและตลาดขายตรงเป็นรูปแบบการค้าที่ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายในปัจจุบัน เนื่องจากมีความสะดวก รวดเร็ว และเข้าถึงผู้บริโภคได้ง่าย อย่างไรก็ตาม รูปแบบการค้านี้ก็มีโอกาสที่จะเกิดการละเมิดสิทธิของผู้บริโภคได้เช่นกัน ดังนั้น กฎหมายจึงเข้ามามีบทบาทสำคัญในการกำกับดูแล เพื่อสร้างความเป็นธรรมและความสงบเรียบร้อยในสังคม 1. ความหมายและขอบเขตของการขายตรงและตลาดขายตรง พระราชบัญญัติขายตรงและตลาดแบบตรง พ.ศ. 2545 ให้คำนิยาม "การขายตรง" หมายถึง การเสนอขายสินค้าหรือบริการโดยวิธีการที่มิใช่การขายปลีก ซึ่งผู้ขายมิได้ตั้งอยู่ในสถานที่ขายเป็นประจำ ส่วน "ตลาดแบบตรง" หมายถึง การเสนอขายสินค้าหรือบริการโดยวิธีการใช้จดหมาย โทรศัพท์ โทรสาร สื่ออิเล็กทรอนิกส์ วิธีการทางวิทยาศาสตร์ หรือวิธีการอื่นใดในการติดต่อกับผู้บริโภคโดยตรง จากคำนิยามดังกล่าว จะเห็นได้ว่า การขายตรงเน้นที่ "วิธีการ" ในการเสนอขายที่ไม่ใช่การขายปลีกในสถานที่ตั้งเป็นประจำ เช่น การขายตรงแบบชั้นเดียว การขายตรงแบบหลายชั้น ส่วนตลาดแบบตรงเน้นที่ "ช่องทาง" ในการต...
อ่านเพิ่มเติม
รูปภาพ
การไม่แจ้งออกและไม่จ่ายค่าเช่างวดสุดท้าย: ผลทางกฎหมายและแนวทางแก้ไข จากกรณีศึกษาข้างต้น เกิดประเด็นปัญหาทางกฎหมายที่น่าสนใจ 3 ประการ ได้แก่ 1. การสิ้นสุดสัญญาเช่า หลักกฎหมาย: สัญญาเช่าเป็นสัญญาต่างตอบแทน ผู้เช่ามีหน้าที่ชำระค่าเช่า ผู้ให้เช่ามีหน้าที่ให้เช่าทรัพย์สิน ตาม ป.พ.พ. มาตรา 537 การบอกเลิกสัญญาเช่าต้องกระทำตามที่กฎหมายกำหนดหรือตามที่ตกลงกันไว้ในสัญญา (ป.พ.พ. มาตรา 563) หากสัญญาเช่าไม่ได้กำหนดวิธีการบอกเลิกไว้ ให้บอกกล่าวล่วงหน้า 1 งวด (ป.พ.พ. มาตรา 564) วิเคราะห์: กรณีนี้ไม่ได้ระบุว่ามีการตกลงเรื่องการบอกเลิกสัญญาไว้ในสัญญาอย่างไร การที่ผู้เช่าไม่ได้แจ้งออกอาจถือเป็นการผิดสัญญาเช่า ทำให้สัญญาเช่ายังไม่สิ้นสุดลง ผู้เช่ายังคงมีภาระผูกพันต้องชำระค่าเช่าต่อไปจนกว่าจะบอกเลิกสัญญาโดยชอบด้วยกฎหมาย ฎีกาที่เกี่ยวข้อง: ฎีกาที่ 1372/2505 “จำเลยเช่าบ้านโจทก์อยู่ ต่อมาจำเลยออกจากบ้านเช่าโดยมิได้บอกเลิกสัญญา จำเลยต้องรับผิดชำระค่าเช่าบ้านแก่โจทก์ต่อไปจนกว่าโจทก์จะนำบ้านเช่าออกให้เช่าแก่บุคคลอื่นได้” 2. การหักเงินมัดจำ หลักกฎหมาย: เงินมัดจำมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นหลักปร...
อ่านเพิ่มเติม