บริษัท ทนายโตนและเพื่อนทนายความ จำกัด

การล้มละลายคือสถานะทางกฎหมายจากคำพิพากษาศาล ไม่ใช่เพียงการมีหนี้สินท่วมท้น ควบคุมโดย พระราชบัญญัติล้มละลาย พ.ศ. 2483 มีวัตถุประสงค์จัดสรรทรัพย์สินของลูกหนี้ให้เจ้าหนี้อย่างเป็นธรรมและให้โอกาสลูกหนี้สุจริตเริ่มต้นใหม่ เงื่อนไข ลูกหนี้ต้องมีหนี้สินล้นพ้นตัว โดยบุคคลธรรมดามีหนี้ไม่น้อยกว่า 1 ล้านบาท นิติบุคคล 2 ล้านบาท สาเหตุหลัก ใช้จ่ายเกินตัว การค้ำประกัน การลงทุนผิดพลาด เศรษฐกิจถดถอย และหนี้ซ้ำซ้อน กระบวนการ เริ่มจากเจ้าหนี้ยื่นฟ้อง ศาลอาจสั่งพิทักษ์ทรัพย์ชั่วคราว จนถึงพิทักษ์ทรัพย์เด็ดขาด ลูกหนี้สามารถขอประนอมหนี้ได้โดยต้องได้มติพิเศษจากเจ้าหนี้ (มากกว่า 3 ใน 4 ของมูลหนี้) และความเห็นชอบจากศาล ผลกระทบ บุคคลล้มละลายถูกจำกัดสิทธิทำนิติกรรม ไม่สามารถรับราชการ เป็นกรรมการบริษัท หรือเดินทางออกนอกประเทศโดยไม่ได้รับอนุญาต การปลดล้มละลาย บุคคลธรรมดาจะปลดล้มละลายโดยอัตโนมัติเมื่อพ้น 3 ปี (บุคคลทุจริต 10 ปี) และสามารถกลับมาใช้ชีวิตปกติได้  

คนไทยลงชื่อในสูติบัตรต่างประเทศว่าเป็นบิดาของเด็กที่ถูกทอดทิ้งนั้น ไม่ก่อให้เกิดนิติสัมพันธ์ฉันบิดาบุตรตามกฎหมายไทย แม้สูติบัตรดังกล่าวจะเป็นเอกสารราชการ แต่เป็นเพียงหลักฐานประกอบ มิใช่การเป็นบิดาตามประมวลกฎหมายแพ่งฯ การจดทะเบียนรับรองบุตรไม่สามารถทำได้ เนื่องจากกฎหมายกำหนดให้เฉพาะบิดาโดยสายเลือดเท่านั้น การกระทำโดยบุคคลอื่นย่อมไม่ชอบด้วยกฎหมาย การรับบุตรบุญธรรมตามพระราชบัญญัติการรับเด็กเป็นบุตรบุญธรรม พ.ศ. 2522 ผู้ขอรับต้องมีอายุไม่ต่ำกว่า 25 ปี มากกว่าเด็กอย่างน้อย 15 ปี มีสุขภาพและฐานะการเงินมั่นคง ไม่มีประวัติอาชญากรรมร้ายแรง ให้ติดต่อศูนย์อำนวยการรับเด็กเป็นบุตรบุญธรรม กรมกิจการเด็กและเยาวชน หรือสถานเอกอัครราชทูตไทยในประเทศที่เด็กพำนัก เพื่อดำเนินการตามกระบวนการที่กฎหมายกำหนดอย่างถูกต้อง #ทนายโตน  

ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 188 เป็นกฎหมายที่กำหนดโทษสำหรับการทำให้เสียหาย ทำลาย ซ่อนเร้น เอาไปเสีย หรือทำให้สูญหายซึ่งเอกสารของผู้อื่น โดยเฉพาะเอกสารที่ใช้เป็นพยานหลักฐานทางกฎหมาย ความผิดฐานนี้ครอบคลุมการกระทำกับเอกสารหลายประเภท เช่น เช็คธนาคาร โฉนดที่ดิน สัญญากู้เงิน บัตรประชาชน หรือแม้แต่ข้อมูลบัตรเครดิต ตัวอย่างคดีจริงจากศาลฎีการวมถึง การขายเช็คแล้วเอากลับไป การหลอกเอาโฉนดคืนโดยไม่คืนเงิน และการใช้ข้อมูลบัตรเครดิตของผู้อื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต   คดีอาญาแผ่นดิน vs คดีอันยอมความได้ มาตรา 188 เป็นคดีอาญาแผ่นดินที่ยอมความไม่ได้ ซึ่งแตกต่างจากคดีอันยอมความได้อย่างชัดเจน  คดีอาญาแผ่นดิน คือคดีที่ส่งผลกระทบต่อสังคมและความสงบเรียบร้อยของประเทศ ไม่ใช่เพียงผู้เสียหายคนเดียว จึงไม่สามารถยอมความได้ รัฐต้องดำเนินคดีต่อไปแม้ผู้สียหายจะให้อภัย ตัวอย่างอื่นๆ ได้แก่ ฆ่าคนตาย ชิงทรัพย์ ยาเสพติด และลักทรัพย์ คดีอันยอมความได้ คือคดีที่ส่งผลกระทบเฉพาะผู้เสียหายเป็นหลัก สามารถตกลงกันเองและถอนฟ้องได้ เช่น ฉ้อโกง ยักยอก หมิ่นประมาท ทำให้เสียทรัพย์ และบุกรุก หลักสำคัญคือ ถ้าฎหมายไม่ได้ระบุว่า "ยอมความได้...

โรงแรมปีศาจ

ความสัมพันธ์ระหว่างโจทก์และจำเลย ซึ่งมีทั้งลักษณะการจ้างแรงงานและการเป็นหุ้นส่วนสามัญ แม้จะไม่มีสัญญาหรือบัญชีรับ-จ่ายที่ชัดเจน แต่การโอนเงินระหว่างคู่ความถูกโต้แย้งกันว่าเป็นการชำระค่าจ้างหรือเงินลงทุน โดยมีการคืนเงินบางส่วนแล้ว คดีที่ 1453/2506 โจทก์จำเลยเข้าหุ้นส่วนทำไม้เพื่อค้าขายเอากำไรแบ่งปันกันโดยตกลงกันว่าทำไม้เสร็จเมื่อใดก็มีการคิดบัญชีต้นทุนกำไรกัน ลักษณะของหุ้นส่วนเช่นว่านี้ย่อมเป็นหุ้นส่วนสามัญชนิดที่สัญญาทำไว้เฉพาะเพื่อกิจการอย่างหนึ่งอย่างใดแต่อย่างเดียว เมื่อเสร็จการนั้นแล้ว หุ้นส่วนรายนั้นก็ย่อมเลิกกันไปในตัว ดังความที่บัญญัติไว้ในมาตรา1055(3) แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ เมื่อทำไม้รายใดเสร็จไปแล้ว หุ้นส่วนในการทำไม้รายนั้นก็ย่อมเลิกกันและมีการคิดบัญชีต้นทุนกำไรกันตามที่ตกลงกันไว้เป็นเฉพาะรายๆ ไป # ทนายโตน #0945241915  

  คำพิพากษาฎีกาที่ ๔๑๒๔/๒๕๖๒ เป็นคดีระหว่างบริษัท ป. จำกัด กับกรมศุลกากรเรื่องเงินเพิ่มอากรขาเข้า บริษัทโจทก์นำเข้าเครื่องทำความสะอาดด้วยระบบไอน้ำจากจีน 3 ครั้ง ในปี 2558-2559 โดยแสดงประเภทสินค้า ๔๕๐๙.๔๐.๙๐ ตามที่เจ้าหน้าที่ศุลกากรเคยวินิจฉัยให้ในปี 2556 ต่อมากรมศุลกากรตรวจพบว่าควรจัดเป็นประเภท ๘๕๑๖.๗๙.๙๐ และประเมินให้ชำระอากรเพิ่มพร้อมเงินเพิ่ม ศาลฎีกาพิจารณาตามพ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ. 2469 ที่ใช้บังคับขณะนำเข้า และเห็นว่าโจทก์ไม่ได้ตั้งใจลักลอบหนีศุลกากรหรือแสดงข้อมูลเท็จ แต่เข้าใจโดยสุจริตใจตามคำวินิจฉัยของเจ้าหน้าที่ที่เคยให้ไว้ก่อนหน้า ศาลฎีกาพิพากษาว่ากรมศุลกากรไม่มีสิทธิเรียกเก็บเงินเพิ่มอากรขาเข้า เพราะการชำระอากรขาดเกิดจากการตรวจพบของเจ้าหน้าที่ ไม่ใช่จากการแสดงเท็จหรือลักลอบหลีกเลี่ยงของผู้นำเข้า ตามมาตรา 112 จัตวา และมาตรา 102 ตรี อนุมาตรา 3 แห่งพ.ร.บ.ศุลกากร พ.ศ. 2469 คำพิพากษานี้วางหลักสำคัญว่าผู้ประกอบการที่ปฏิบัติด้วยความสุจริตใจและเชื่อถือการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่รัฐ ไม่ควรถูกลงโทษด้วยการเรียกเก็บเงินเพิ่ม #ทนายโตน #0945241915